Medytacja

Stosunkowo niewielu ludzi zdaje sobie jednak sprawę, iż do rozpoznania nietrwałej i iluzorycznej natury codziennego życia potrzebna jest poważna codzienna praktyka. Nie wystarczy tylko posłuchać moich słów, przeczytać ksišżkę lub dojœć do intelektualnego zrozumienia tej prawdy. O buddyjskiej praktyce słyszało wielu, ale niewielu chce się jej naprawdę poœwięcić. Jeszcze trudniej spotkać kogoœ, kto praktykuje, budzi się ze snu i zamiast zapaœć weń z powrotem, w końcu urzeczywistnia swš własnš naturę. [Mistrz Szeng-Jen "Bęben Dharmy"]


Medytacja najczęœciej kojarzona jest mylnie z jakimiœ wschodnimi i nieco egzotycznymi praktykami. Niektóre strony katolickie straszš swoich czytelników tym słowem, twierdzšc, że sš to praktyki zwišzane z przynależnoœciš do sekty. Wœród wielu różnych rodzajów medytacji istniejš również takie, które sš zwišzane z różnymi religiami, np. buddyzmem czy hinduizmem, ale istnieje też medytacja chrzeœcijańska, praktykowana w wielu klasztorach. Osoby œwieckie również mogš się jej nauczyć. Zainteresowanych zachęcam do poszukania informacji na ten temat.

W tym tekœcie nie będę się zajmować technikami medytacyjnymi, ponieważ nie ma jednego, właœciwego dla wszystkich sposobu medytowania. Każdy z nas musi samodzielnie znaleŸć sposób, który mu najbardziej odpowiada, a żeby go znaleŸć powinien poznać różne szkoły i wypróbować która z nich najbardziej mu odpowiada. Można medytować siedzšc, można też stosować medytację aktywnš, w ruchu, jakš jak np. Tai-Chi. Przeglšd technik medytacyjnych można zaleŸć np. w ksišżce Osho "Techniki medytacyjne"

Bez medytacji nie ma rozwoju. Nigdy nie poradzimy sobie ze swoimi problemami, jeœli nie nauczymy się i nie nabierzemy nawyku regularnego wyciszania się. Wszystkie problemy życiowe biorš się ze splštania emocjonalnego, mentalnego i duchowego. Jak myœlimy, tak żyjemy, a w naszym życiu realizuje się tylko to, czego się boimy i w co głęboko wierzymy. Problem polega na tym, że często w ogóle nie mamy pojęcia o tym, w co naprawdę wierzymy, ponieważ niektóre przekonania sš głęboko ukryte w podœwiadomoœci i nie mamy z nimi œwiadomego kontaktu. Czasem wystarczy jedno niefortunne zdanie wypowiedziane przez naszych rodziców lub inne autorytety, żeby zablokować nasz rozwój na długie lata, a nawet na całe życie. Podœwiadomoœć małego dziecka chłonie wszystko bezkrytycznie, a słowa rodziców i innych dorosłych, nawet zupełnie niemšdre, przyjmuje jak boskie objawienie. Z drugiej strony często nie wierzymy naprawdę w to, w co według naszych przekonań wierzymy i w co wierzyć powinniœmy. Sš to tylko deklaracje słowne lub nawet samooszukiwanie się.

Żeby osišgnšć cel musimy się wyciszyć, ponieważ tylko w głębokiej ciszy i spokoju usłyszymy głos prawdy. Możemy wtedy usłyszeć głos naszego Opiekuna (którego ma każdy z nas), naszej Wyższej JaŸni lub samego Boga. Oczywiœcie jeœli ktoœ jest pełen lęku, może usłyszeć głos, którzy weŸmie za głos diabła, lecz będzie to tylko manifestacja jego własnych obaw i niewłaœciwych wierzeń.