Straszne Historie

Mnich

W Masyrii znajdował się bardzo stary cmentarz żydowski. Od dawna był nieużywany i zamknięty na cztery kłódki. O tym miejscu krażyły różne legendy, a jedna z nich głosi, że w każdš pełnie o północy pojawia się duch mnicha, który chodzi po cmentarzu i sprawdza czy nikt nie zakłócił spokoju tego œwiętego miejsca. Gdy tylko zobaczy kogos chodzšcego po jego cmentarzu, zabija go w okrutny sposób. Ciało pochowuje blisko bramy, żeby było przestroga dla innych osób. Katrina nie wierzyła w tę bajkę i postanowiła na własne oczy sprawdzić co się stanie jak wejdzie na cmentarz. Założyła się z przyjaciółmi, że przejdzie do końca cmentarz i z powrotem. Przy pełni księżyca Katrina ruszyła na podbój cmentarza. Przeszła przez bramę, nie widziała żadnej œcieżki więc postanowiła iœć prosto. To był duży błšd. Nic nie widzšc Katrina szła po grobach zmarłych żydów, czym bardzo rozzłoœciła mnicha. Szedł tuż koło niej, lecz ona go nie widziała, wprawdzie czuła kogoœ obecnoœć, ale tym się nie przejmowała. Gdy już wracała zdała sobie sprawę, że cmentarz przedtem był mniej zaroœnięty. Teraz z trudem zrobiła jeden krok. Czuła, że cos złego się dzieje, ale nie poddawała się szła dalej przed siebie. Była już niedaleko bramy. Już widziała swoich przyjaciół. Pomachała im z wyższoœciš. Chciała im pokazać, że ona się nie boi, że przeszła przez ten okropny cmentarz. Gdy nagle poczuła na swoim karku czyjœ oddech, straszny i œmierdzšcy odór. Odwróciła się. Nikogo nie zobaczyła, ale usłuszała głos. Przerażajšcy i mrożšcy krew w żyłach głos. Zaczęła uciekać, lecz na nic to się nie zdało. Mnich złapał ja, porwał ja w głšb cmentarza i podcišł jej gardło. Z upojnš minš patrzył na niš jak umiera. Jej przyjaciele wrócili na drugi dzień i zobaczyli nagrobek :Katrina Malczewska:, a pod jej nazwiskiem były słowa w języku żydowskim : "Kaspinata balkiena sloto ahnada, gedfi siutrada venida zaxiu" co oznaczało : "Twa dusza przez wieki będzie błškać się po cmentarzu i nigdy nie zana spokoju".


Wywoływanie duchów

Cztery dziewczyny: Beata, Monika, Ola i Ania urzšdziły w Andrzejki imprezę. Miały być tylko one. Odbywało się to w domu Ani. Jej rodzice wyjechali na jeden dzień. Najpierw lały wosk, a póŸniej robiły tradycyjne wróżby. Wszystkie miały spać u Ani. Beata wpadła na pomysł, aby wywoływać duchy. Wszystkie były za oprócz Moniki. Przekonywały Monikę, że będa wywoływać dobre duchy i nic im się nie stanie. Wreszcie dziewczyna się zgodziła. Znalazły w jakiejœ starej ksišżce pt. ,,Magia'' jak wywołuje się duchy. Zrobiły wszystko dokładnie tak jak pisało w ksišżce. Zapaliły œwiecę. Nic się nie działo. Aż nagle poruszyło sie krzesło, rozbił się wazon, firanka zafalowała a okno było zamknięte. Dziewczyny się bardzo przestraszyły. Wskoczyły na jedno łóŸko i przytuliły się do siebie. Nie spały przez całš noc. Dopiero nad rankiem troszkę usnęły. Gdy się obudziły pokój Ani był cały zdemolowany. Wszystko było poprzestawiane. Na œcianie czerwonš farbš było napisane: ,,Będziecie jeszcze kiedyœ wywoływać duchy?''. Gdy Ola bliżej się przyjrzała zobaczyła, że napis był napisany krwiš. Ania krzyknęła i przeszukała cały dom. Gdy weszła do łazienki - zemdlała. W wannie leżał jej pies. Zabity z wnętrznoœciami na wierzchu. Gdy przyjrzały się ksišżce zauważyły, że ksišżka nosi tytuł ,,Czarna magia''. Ania i jej rodzice wyprowadzili się, ale Ania przeszła załamanie nerwowe. Pewnej nocy Ania umarła. Tajemnicza ksišżka znikła nagle. Beacie, Monice i Oli często we œnie ukazywała się Ania z ksišżkš i mówiła: ,,Nie wywołujcie nigdy duchów!''.


Zjawa

Klara mieszkała kiedyœ z rodzinš w starym powojennym domu. Dawna jego właœcicielka zmarła w dzień urodzin starszej siostry Klary - Ani. Ich życie było pełne radoœci i beztroski, aż do 18 urodzin Ani. Od samego rana działy się dziwne rzeczy. Przedmioty spadały z półek, okna same się otwierały, co chwila dzwonił ktoœ do drzwi, ale nikogo za nimi nie było. Wszyscy domownicy byli przekonani, że to koledzy Ani robiš sobie głupie żarty. Dopiero póŸnym wieczorem Klara okropnie się przestraszyła. Grała z Aniš w karty, kiedy usłyszała, ze ktoœ puka w okno. Odchyliła firankę i aż zamarła. Przed niš stała biała postać w czarnym kapeluszu z białš kokardš. Gdy spojrzała na niš, zjawa uœmiechała się serdecznie, a potem znikła. Gdy opowiedziała o tym wszystkim nie uwierzyli. Znalazła kiedyœ na poddaszu stare pudełko z fotografiami. Na jedym ze zdjęć zauważyła kobietę, którš widziała za oknem. Miała na sobie ten sam kapelusz i również się uœmiechała. Klara dowiedziała się od rodziców, że ta kobieta była poprzedniš właœcicielkš domu.

<1-2-3>