ufo

KONTROWERSYJNE UPROWADZENIA


Opisane poniżej bliskie spotkania trzeciego stopnia (typ G) to jedne z najdziwniejszych przypadków jakie zostały zarejestrowane w œwiatowej ufologii.

Wrzesień 1961, około północy, Whitfield, New Hampshire.

Uczestnikami przedziwnego wydarzenia było międzyrasowe małżeństwo z New Hampshire, Betty i Barney Hill. Jechali właœnie do domu autostradš numer 5 przez Góry Białe, gdy nagle zobaczyli dziwne œwiatło na niebie, poruszajšce się po linii łamanej. Leciało ono za nimi przez kilka mil. Barney wysiadł z samochodu i obejrzał przedmiot przez lornetkę. Zobaczył pojazd w kształcie dysku, wielkoœci około dwudziestu metrów, z czerwonym œwiatłem i rzędem okien z boku. Przerażona para szybko odjechała. Usłyszeli wówczas dziwne, brzęczšce odgłosy i stwierdzili, że samochód wibruje. Nagle poczuli sennoœć, a gdy wrócili do normalnego stanu, stwierdzili, że znajdujš się pięć mil na południe od miejsca dziwnego wydarzenia. Zauważyli także, że upłynęły już dwie godziny.

Hillowie nikomu nie opowiedzieli o swojej przygodzie, poza kilkoma znajomymi, ale zadziwiajšca luka w pamięci wywołała u Barneya rozstrój nerwowy, a nawet wrzód żołšdka. Betty miewała przerażajšce sny o statkach kosmicznych. Barney rozpoczšł leczenie psychiatryczne i w rezultacie w grudniu 1963 roku trafił do znanego psychiatry doktora Beniamina Simona. Po dwóch miesišcach doktorowi Simonowi udało się rozwikłać tajemnicę po wprowadzeniu pacjentów w stan głębokiej hipnozy. Badano ich oddzielnie, jednak opowiadania, których wysłuchano, nie różniły się od siebie znaczšco.

Podczas hipnozy przypomnieli sobie, że gdy brzęczenie ustało, znaleŸli się na bocznej drodze, gdzie zatrzymała ich grupa humanoidów. Zostali przez niš wcišgnięci po rampie na pokład statku kosmicznego. Porywacze byli niewysocy (poniżej półtora metra), mieli szarawš skórę, duże, skoœne oczy, prawie niewidoczne nosy i szczeliniaste usta. Ich głowy były trójkštne, duże czaszki zwężały się stopniowo w spiczaste brody. Istoty komunikowały się między sobš, wydajšc dziwne dŸwięki, które w jakiœ dziwny sposób tłumaczone były w myœlach Hillów na angielski.

Zaprowadzono ich do oddzielnych, jaskrawo oœwietlonych ?pokojów badawczych" i położono na ?stołach operacyjnych". Stworzenia zbadały pachwinę i sztuczne zęby Barneya. Od Betty pobrano próbki włosów, paznokci, a badajšcy osobnik się zaskoczony, kiedy jej naturalnych zębów nie udało się wyjšć tak jak Barneyowi. Następnie poinformowało badanych, że zapomnš o zdarzeniu, i wrzucono ich na powrót do samochodu.

Należy zauważyć, że wielu psychiatrów nie akceptuje regresji hipnotycznej jako skutecznej metody uzyskiwania wiarygodnych dowodów.

5 listopada 1975, dzień, Snowflake, Arizona

Travis Walton, lat dwadzieœcia trzy, jechał razem z szeœcioma innymi członkami prywatnej ekipy drwali ciężarówkš, kiedy nagle wszyscy spostrzegli pojazd w kształcie talerza, wiszšcy w powietrzu około dwudziestu metrów od drogi. Zatrzymali się, a Walton wysiadł i podszedł do obiektu, który zaczšł się poruszać, wydajšc ?brzęczšcy, wysoki" dŸwięk. Walton przykucnšł za belkš. Wówczas uderzyła go wišzka œwiatła z dolnej częœci UFO i, zgodnie z raportami œwiadków, ?odrzuciło go na kilka metrów do tyłu". Sam zainteresowany stwierdził póŸniej, że ?poczuł rodzaj szoku elektrycznego i stracił przytomnoœć". Pozostali w panice odjechali ciężarówkš ?tak szybko, jak tylko mogli".

Pięciodniowe poszukiwania Waltona przez oddział policji szeryfa nie dały rezultatu. Krewni znaleŸli go w budce telefonicznej przy autostradzie, skšd do nich zadzwonił.. Stwierdził potem, że przez cały ten czas przebywał na pokładzie UFO, choć przytomny był tylko przez kilka godzin. Obudził się w pokoju o metalowych œcianach, który wzišł za ?szpital". Jego koszula była rozpięta, a na klatce piersiowej leżało ?coœ", co nie było nigdzie przymocowane. Zobaczył trzech ?obcych" ? o wzroœcie około półtora metra, łysych, o kredowobiałej skórze, niewielkiej twarzy, której większoœć zajmowały duże, bršzowe oczy, ubranych w pomarańczowo-brunatne kombinezony. Przerażony, zrzucił z siebie przedmiot i odepchnšł ?obcych", a oni opuœcili pokój nie mówišc ani słowa. Następnie wszedł osobnik o bardziej ?ludzkim" wyglšdzie, ubrany w biały uniform i ?przezroczysty, kulisty hełm". Miał około metra osiemdziesięciu centymetrów wzrostu, ?jasnobršzowe włosy" i ?zielono-orzechowe oczy". Uœmiechał się spokojnie, patrzšc na szarpišcego się Waltona.

Zaprowadził go do mniejszego pokoju ?piętro niżej", gdzie trzech innych ?ludzkich" nałożyło mu na twarz przezroczystš, miękkš, pasujšcš jak ulał maskę z przyczepionš czarnš kulkš, ?podobnš do maski tlenowej", ale bez rur. Walton stracił przytomnoœć i obudził się na œrodku autostrady, widzšc jak UFO ?wzlatuje prosto w górę".

Zdania ekspertów od UFO sš podzielone co do autentycznoœci opisywanych zdarzeń. Travis Walton jeszcze przez długi okres borykał się z problemami emocjonalnymi co może œwiadczyć o prawdziwoœci jego zeznań.

15-16 paŸdziernika 1957, 1:00, w pobliżu San Francisco de Sales, stan Minas Gerais, Brazylia

Antonio Villas Boas, lat dwadzieœcia trzy, brazylijski prosty rolnik, często pracował na swojej farmie nocš. Wieczorami 5 i 14 paŸdziernika obserwował wraz z bratem dziwne, jasne œwiatła, latajšce im nad głowami, za pierwszym razem nad domem, za drugim razem nad polem.

Nocš z 15 na 16 paŸdziernika Boas orał ziemię traktorem, kiedy około 1:00 zobaczył ?jaœniejšcy, jajowaty przedmiot, lecšcy w jego kierunku z przerażajšcš szybkoœciš". Statek kosmiczny majšcy około dziesięciu metrów długoœci i siedmiu szerokoœci przez chwilę unosił się bezpoœrednio nad nim, a potem wylšdował tuż obok. W chwili gdy spod maszyny wyłoniły się trzy nogi, na których spoczęła, œwiatła i silnik traktora zgasły. Następnie z UFO wysiadł o czterech humanoidów w hełmach, którzy wcišgnęli go siłš po drabinie na pokład statku.

Przeprowadzono go przez kilka pokoi o ?wypolerowanych, srebrzystych metalowych œcianach", oœwietlonych fluoryzujšcymi, białymi lampkami. Jeden z pokoi wyposażony był w ?dziwnego kształtu" stół i klika obrotowych krzeseł z białego metalu. Porywacze ubrani byli w jasnoszare, ciasne kombinezony. Razem z hełmami byli mniej więcej tego samego wzrostu co Boas (metr szeœćdziesišt pięć centymetrów). Od hełmów, przez które nie było widać twarzy poza dużymi, niebieskimi oczami, odchodziły ?po trzy okršgłe srebrzyste rury", dochodzšce do uniformu. Choć Boas nie stwierdził na kombinezonach żadnych ?garbów" ani wybrzuszeń, mogšcych stanowić aparat oddechowy, wydawały się one pokrywać ciała pasażerów UFO całkowicie, od stóp do hełmów.

Wprowadzono go do małego pokoju, w którym stała jedynie duża ?kanap", pokryta grubym, miękkim materiałem. Porywacze przystawili do jego brody grubš, gumowš rurkę, prowadzšcš do dużej butli i pobrali mu krew. Operacja ta pozostawiła blizny, widoczne jeszcze kilka tygodni po incydencie. Pasażerowie UFO wydawali się niezdolni ani do porozumiewania się z Boasem, ani nawet do rozumienia go, a między sobš komunikowali się za pomocš dziwnych, ?szczekliwych" odgłosów. Przygotowujšc Boasa do następnego etapu eksperymentów, humanoidy siłš rozebrały go do naga i natarły płynem. Wówczas do pomieszczenia weszła ?kobieta", także całkowicie naga. Jej włosy były jasne i sięgały do połowy szyi, skóra biała, oczy duże, niebieskie i skoœne. Sięgała Boasowi tylko do ramienia i miała wšskie wargi, mały nos i uszy, wšskie biodra, ?wysokie i szeroko rozstawione piersi", szerokie uda, normalne palce, stopy i paznokcie. Najdziwniejsza była jej trójkštna twarz, zwężajšca się gwałtownie w spiczasty podbródek. Również niezwykły był krwistoczerwony kolor jej włosów łonowych i pod pachami. Mimo to Boas opisał jej ciało jako ?znacznie piękniejsze niż jakiejkolwiek kobiety, którš znałem dotychczas".

Odbyli stosunek płciowy, który Boas opisuje ?normalny akt (...) zachowywała się dokładnie tak jak każda inna kobieta". Przed odejœciem pokazała palcem na swój brzuch, potem na Boasa i w górę, w kierunku nieba, co on zrozumiał jako odniesienie do ich przyszłego pozaziemskiego dziecka. ?Potrzebny im byłem jako dobry ogier, by poprawić rasę" ? stwierdził póŸniej.

Oddano mu następnie ubranie i jeszcze raz oprowadzono po statku, po czym wypuszczono na zewnštrz, a UFO wzniosło się i ?odleciało jak pocisk" poza zasięg wzroku. Boas, który na jego pokładzie spędził ponad cztery godziny, opowiedział swojš historię najpierw brazylijskiemu dziennikarzowi, a potem ? od przysięgš ? doktorowi Olavo Fontesowi z Rio de Janeiro. Został przez nich dokładnie przepytany, ale ani na jotę nie odstšpił od swojej wersji. Lekarska analiza doktora Fontesa wykazała możliwoœć skażenia promieniotwórczego organizmu Boasa, a także autentycznoœć blizny na jego brodzie.

http://www.bartekcis.user.icpnet.pl/st5.htm <- abypobrac filmik o ufo.
Według mnie jest to jeden z najlepszych dowodów na
prawdziwoœć istnienia UFO.



UFO NAD POLSKĽ

Pierwsze przypadki pobytu w Polsce przedstawicieli nieznanych cywilizacji odnotowano już w latach 50-tych, jednak fala zainteresowania tš tematykš rozpoczęła się dopiero dwadzieœcia lat póŸniej. W różnych miastach Polski zaczęły zawišzywać się grupy ludzi, których łšczyło zainteresowanie problematykš UFO. W prasie pojawiało się coraz więcej materiałów o tematyce pozaziemskich cywilizacji.

Na czele największej w Polsce organizacji ufologicznej, a mianowicie Grupy Badań NOL w Krakowie, stoi Bronisław Rzepecki z Krakowa. Jego osobiste archiwum liczy ponad 1500 przypadków, z czego jednš pištš zakwalifikowano jako UFO czyli wykluczono meteory, sondy meteorologiczne, zjawiska œwietlne itp. W jednej czwartej tych przypadków doszło do bliskich spotkań... Obecnie Pan Bronisław powoli wycofuje się z czynnej działalnoœci ufologicznej, a całš swš wiedzę i zdobyte doœwiadczenia stara się przekazać ludziom młodym.

Tylko w nielicznych przypadkach obcy pozostawiajš nam pamištki swej bytnoœci. Jednym z namacalnych dowodów była metalowa rurka z opiłkami w œrodku, którš 17 grudnia 1980 roku zgubiła eskadra UFO nad wsiš Szklarniš w byłym woj. Zamojskim. Rurkę znaleŸli miejscowi mieszkańcy następnego dnia, w œciętej lodem ziemi. Mimo panujšcego dookoła siarczystego mrozu, była nadal goršca. Miała 15 cm długoœci 3,3 cm œrednicy. Nie dało się jej przecišć ani piłš, ani palnikiem. Po kilku dniach tajemnicza rurka trafiła do jednej z jednostek wojskowych, gdzie miała być dokładnie zbadana.

W niewiadomy sposób znikła z kasy pancernej jednego z oficerów. Nigdy już nie udało się jej odnaleŸć. A przecież najprawdopodobniej był to fragment statku kosmicznego istot pozaziemskich.


Wylatowo

Niezwykłe zjawiska występujšce od wielu lat w Wylatowie, wiosce usytuowanej między Strzelnem a Gnieznem, w województwie kujawsko-pomorskim skłaniajš mnie do postawienia hipotezy, że w tym akurat miejscu chodzi nie tyle o obiekty latajšce w tradycyjnym dla ufologii sensie, ile o zjawiska wywoływane przez grawitację, które nie potrzebujš aerodynamicznych form, jednoczeœnie przenikajšc materię.

Zjawisk tych nie można analizować kawałek po kawałku. Nie ulega najmniejszej wštpliwoœci, że w swoim zasięgu majš one globalny charakter (dotychczas piktogramy powstały w około 70 krajach na œwiecie) i dotyczš praktycznie wszystkich dziedzin wiedzy: poczšwszy od folklorystyki i religii a skończywszy na etnologii, technice mikrofal, fizyce molekularnej, aż po parapsychologię.

W miejscowoœci tej mamy najprawdopodobniej możliwoœć obserwacji (poza powstajšcymi pięknymi piktogramami w zbożu) otwartego stale "okna" czy też "wrót" do innych rzeczywistoœci. Œwiadczš o tym między innymi obiekty, które rejestrujemy na błonach fotograficznych, aparatach cyfrowych oraz kamerach video, zarówno w porze dziennej jak i nocnej. Wszystko wskazuje na to, że obiekty te mogš być jednoczeœnie obiektami fizycznymi a jednoczeœnie instrumentariami ustanawiania kontaktów między różnymi rzeczywistoœciami czy też stanami istnienia. Pozostaje nadal zagadkš, czy wykorzystujš je inteligencje z przyszłoœci ziemi, innych planet lub wymiarów, czy też istoty ze œwiatów równoległych.

W ostatecznym rozrachunku ich niesamowita aktywnoœć w rejonie Wylatowa sprowadza się generalnie do manipulacji czasoprzestrzeniš.

Uwiecznione na barwnych fotografiach efekty "mgły" wskazywałyby na dokonywanie się tam tranzytu międzywymiarowego. Pojawianie się w naszej czterowymiarowej rzeczywistoœci form bytu z innych wymiarów często poprzedzajš niezwykłe formacje "mgieł", "chmur", i "pary", będšce jakšœ nieznanš nam formš inteligentnej energii. Niewštpliwie majš na to wpływ również warunki meteorologiczne w aspekcie materializacji tych obiektów. Potwierdzajš to relacje całego œwiata.

Postaci "z mgły" lub "pary" wyłaniajšce się z nicoœci znane sš w literaturze poœwięconej UFO. Znane sš tam pod pojęciem projekcji obiektywnej, chodzi o tzw. dwuwymiarowe płaskie wizje widoczne "w białych obłokach". Fotografie (także wykonane w technice cyfrowej) potwierdzajš, że istnieje oœrodek (biały obłok energii), jak i medium czyli, obiekt na tle nieba, który może być projektorem, będšc jednoczeœnie niewidocznym dla ludzkiego oka.

Jak fizycznie wyjaœnić "projekcje obiektywne"? Mogš one być pewnym rodzajem holografii nieznanej ludzkiej technice, chociaż wydaje się, że nie sš to projekcje w znaczeniu psychologicznym, lecz zjawiska przestrzenne, niekoniecznie materialnego charakteru dajšce się zmierzyć. Charakterystycznš cechš jest fakt, że znikajš z ludzkich oczu jak obraz telewizyjny po wyłšczeniu odbiornika.

Być może sš zbudowanym polem siłowym w formie fal œwietlnych, które w wyniku równoważnego promieniowania czšsteczkowego tworzš obraz.

Czy w trakcie tej manipulacji (kimkolwiek sš jej autorzy) rozszerzone zostajš możliwoœci ludzkiej percepcji? Czy u częœci obserwatorów nastšpiła zmiana wrażliwoœci widzenia, polegajšcego na postrzeganiu fal œwietlnych o zmniejszonej lub też zwiększonej częstotliwoœci chociażby o kilka herców?

Być może inteligencja ta próbuje poznać nasze wyobrażenia i kopiuje je w formie obiektywnej projekcji.

Być może analizuje naszš wiedzę, nasze myœli, wyobrażenia, fantazje, może "przekształca" nas, szczególnie psychicznie, a być może także fizycznie.

Niewidoczne dla ludzkiego oka niewielkie obiekty (zarejestrowane na fotografiach oraz cyfrowych kamerach video) służš najprawdopodobniej do penetracji i obserwacji, natomiast stały most otwarty nad polem Pana Filipczaka i Pana Sucholasa jest przejœciem tranzytowym łšczšcym rzeczywistoœć, w której żyjemy z innymi płaszczyznami bytowania.

Nie należy wykluczyć ewentualnoœci, że most ten stworzyły inteligencje ze œwiatów równoległych, koegzystujšcych z naszym czterowymiarowym Wszechœwiatem.

Hipoteza œwiatów równoległych zajmuje poczesne miejsce w fizyce i podtrzymujš jš najwybitniejsi teoretycy. Gdy przeœledzimy ich wywody to nabierzemy pewnoœci, że w niedalekiej przyszłoœci muszš paœć paradygmaty tzw. oficjalnej nauki. Pozornš zagadkš pozostaje fakt, że nie wszystkie zjawiska postrzegane sš przez ludzi, natomiast rejestruje je aparatura elektroniczna.

Nie wolno zapominać jak niedoskonałe jest ludzkie oko, które widzi tylko mały wycinek spektrum drgań elektromagnetycznych. Nie zapominajmy, że nie widzimy fal radiowych, promieni gamma, promienie roentgenowskich, ultrafioletowych, podczerwonych itd., itp.

Przypomnijmy, że prędkoœć rozchodzenia się fali - sygnału - jest uzależniona od rodzaju œrodowiska, w którym się rozchodzi. Czym œrodowisko gęstsze - tym prędkoœć rozchodzenia się fali mniejsza, i jest ona szybciej pochłaniana. Analogicznie - im większa częstotliwoœć drgań elektromagnetycznych tym szybsze rozprzestrzenianie się sygnału zarówno w czasie jak i w przestrzeni. DŸwięk czy barwa to tylko okreœlona długoœć fali.

Zmysły ludzkie (oczy i uszy) sš ograniczone. Ludzkie oko widzi w zakresie od 3,8x1014 do 7,5x1414 Hz. Ludzkie ucho słyszy dŸwięki o częstotliwoœci od 16 do 20000 Hz. Œwiatło widzialne przez nasze oczy zajmuje maleńki wycinek szerokiego widma drgań elektromagnetycznych, od 1 Hz (1 Hz - 1 drgnięcie x 1 sekunda) do 1023 Hz (długoœć fali - jedna miliardowa mikrona).

Ogromnš rolę odgrywa również nieporównywalna technologiczna różnica dzielšca nasz œwiat od hipotetycznych przyszłych lub istniejšcych do nas paralelnie wysoko rozwiniętych form bytu.

Prowadzone od kilkudziesięciu lat badania przez jednego z najwybitniejszych fizyków Rosji - prof. Mikołaja Kozyriewa dowodzš, że czas posiada pewnš zmiennš, którš uczony nazwał "gęstoœciš czasu" lub też "intensywnoœciš czasu".

Kozyriew twierdzi, że istnieje wiele czynników, które w naszym œrodowisku wpływajš na czas. Zgodnie z nimi latem gęstoœć czasu ulega zmianie w stosunkowo szerokim zakresie, co jest uzależnione od okreœlonych porš roku procesów biologicznych. Jeżeli Kozyriew ma rację, to istnieje możliwoœć, że substancje a także procesy biologiczne wpływajš na siebie za poœrednictwem czasu. Dlatego też w naturze (także w procesie wzrostu roœlin) czas musiałby zarówno ulegać rozcišgnięciu jak i być tworzony na nowo. Badania te rzucajš możliwoœć innego spojrzenia na powstajšce głównie w okresie letnim, na całym œwiecie, kręgi i piktogramy w zbożu (uczony twierdzi ponadto, że bezczasowe przenoszenie informacji jest zgodne z twierdzeniami szczególnej teorii względnoœci, a czas fizyczny istnieje tylko w naszej œwiadomoœci).

Jeżeli czas istniałby na wszystkich poziomach bytowania (także w naszym kontinuum) może stanowić rodzaj "łšcza" czy też "tunelu" pomiędzy naszym wszechœwiatem a usytuowanymi na wyższych poziomach, subtelnymi płaszczyznami inteligencji.

Taki hipotetyczny "tunel" między innymi w Wylatowie łšczył by wszystkie wszechœwiaty, zatem jakiekolwiek zmiany w jakiejkolwiek sferze bytowania wywierały by zmiany w pozostałych rzeczywistoœciach.

Obserwowane od dziesięcioleci zjawiska w rejonie Wylatowa, o których opowiadajš starsi ludzie (obserwacje kul œwietlnych i obiektów) a także fenomeny, które obserwowałem osobiœcie (zarejestrowałem na fotografiach oraz filmach video) w cišgu ostatnich czterech lat, zdajš się potwierdzać postawione hipotezy. Kilkanaœcie zdumiewajšcych fotografii, które wykonałem w Wylatowie a także filmy video w technice cyfrowej, na których zarejestrowałem przeloty kul oraz niezwykle szybkich obiektów niewidocznych dla oka (zarówno w porze dziennej jak i nocnej) to moim zdaniem dowody na to, że nad obszarem Wylatowa dzieje się coœ niezwykłego i zdumiewajšcego.

Jaki sens majš spektakularne wydarzenia w Wylatowie, polegajšce między innymi na tworzeniu piktogramów w zbożu a także zjawiska im towarzyszšce?

Na podstawie relacji œwiadków (zarówno z Wylatowa jak i z całego œwiata) opisujšcych kontakty z inteligencjami pozaziemskimi, wynika wyraŸnie, że powodem ich obecnoœci w takich miejscach jak Wylatowo, jest jakiœ bardzo ważny powód, majšcy niewštpliwie na celu badanie naszej kultury i cywilizacji.

Nie możemy dziœ powiedzieć czy podobne zjawiska, występować będš w przyszłoœci, czy rozszerzš się, a jeżeli tak to w jakim kierunku? W końcu nasz udział w nich jest bierny.

Cieszymy się z każdej nowej obserwacji, fotografii, nagrania video, kolejnego piktogramu. Porównujemy typologię zjawisk, co w efekcie powinno nam też w bliższej albo też dalszej przyszłoœci umożliwić zdobycie dowodów na zwišzek (albo też jego brak) tych zdumiewajšcych fenomenów z powstawaniem piktogramów, które same w sobie sš czymœ fantastycznym, pełne finezji, piękna, i subtelnoœci obrazu przekazujšcego coœ naszym zmysłom. Czy zrozumiemy kiedyœ takš formę kontaktu?

Obawiam się, że zależy to nie tylko od nas...

Wšski most, po którym ludzka istota zmierza ku samorealizacji spoczywa na filarach antropogenezy, którymi sš: słowo, myœl oraz indywidualizm. W oparciu o nie stawiamy sobie wszyscy najbardziej znane z ludzkich pytań - dlaczego? dlaczego Wylatowo?. To zasadnicze pytanie nasuwa kolejne - o przyczynę. Te pytania rodzš następne pytania.

Mija czwarty rok kontynuacji niezwykłych wydarzeń w Wylatowie. Dzisiaj możemy dokonać porównań, zestawień i nie powinniœmy dłużej przypisywać tych zdarzeń siłom natury, chociaż majš one jakiœ udział w omawianych fenomenach. Próbujemy znaleŸć ich wyjaœnienie, ale trzeba uczciwie przyznać, że nie rozwialiœmy wštpliwoœci, które drzemiš w każdych z nas.

Próbujemy poznać prawdziwe przyczyny, zróżnicować wydarzenia i oceniać realia fizyczne. Wydaje się, że potrzeba nam tylko trochę odwagi, aby zajrzeć za kulisy i skierować wzrok poza linię horyzontu. Czy wobec nadzwyczajnych wydarzeń w Wylatowie mamy inny wybór?

Proces powstawania piktogramów oraz zjawiska towarzyszšce należy dokładnie zanalizować i badać jako całoœć. Nie chodzi już o to, że tak ważne i niewštpliwie bardzo istotne dla historii ludzkoœci zagadnienie, pozostawiono nielicznym badaczom prywatnym. Wszystkie dane, którymi dysponujemy trzeba opublikować i udostępnić nauce. Naukowcy powinni prowadzić wolne od uprzedzeń, krytyczne badania, zgodnie z granicami wyznaczonymi przez naukowe instrumentarium. Nie należy tego typu zjawisk traktować jako nieważnych z punktu widzenia nauki, czyli niegodnych badań. To tylko przesadnie nadgorliwi dziennikarze i samozwańczy irracjonaliœci potrafiš oœmieszać fenomen, nie dajšc w zamian żadnego racjonalnego wytłumaczenia w myœl zasady - œmiać się z tego, czego się nie rozumie. Wydaje się, że inteligencja egzystujšca w Wylatowie nie zważa na to dziwaczne zachowanie stawiajšc nam nowe zagadki i pytania.

Musimy pogodzić się z tym, że zjawisk zachodzšcych nad wsiš Wylatowo nie da się wyjaœnić przy pomocy obecnej wiedzy naukowej. Jeżeli sš to inteligencje z innych wymiarów, to nie należy oczekiwać, że uda się je harmonijnie włšczyć do naszego stosunkowo ograniczonego zasobu wiedzy o œwiecie materialnym i psychologii. Kimkolwiek sš twórcy piktogramów, niewštpliwie prowadzš wielokierunkowy staranny naukowy rekonesans (włšcznie ze skanowaniem ludzkich myœli, odczuć, emocji, poglšdów itp.). Metoda naukowa ma za zadanie prowadzenie obserwacji i badań bez ingerencji w dany układ. Zwłaszcza badania socjologiczne wymagajš tak rygorystycznych metod.

Ogólnie można zatem uznać, że niemożliwe jest obserwowanie danego systemu, bez jakiegokolwiek oddziaływania na niego. Powstałe z tego powodu zniekształcenia fałszujš wyniki obserwacji, dlatego doœwiadczeni obserwatorzy starajš się do minimum ograniczyć ewentualny wpływ na badany system. Z wyżej przedstawionych powodów wynika, że inteligencje znajdujšce się na wysokim poziomie rozwoju nie nawišżš zapewne żadnego oficjalnego kontaktu z nami. Im większy dystans dzieli je od nas tym bardziej wiarygodne wyniki badań.

Chcšc osišgnšć następny szczebel ewolucji, ludzkoœć musi wejœć na nowš drogę - drogę poznania. Inni podšżyli już niš przed nami. Czekajš, obserwujš i majš nadzieję, że ludzkoœć przetrwa, pozostajšc w harmonii ze strategiš Stworzenia.

Komu te hipotezy mogš wydawać się pewnego rodzaju science-fiction, temu należy uzmysłowić, że zjawisk tego typu nie można i nie wolno mierzyć miarš naukowego, sztampowego myœlenia.

Gdyby opisy zjawisk zachodzšcych w Wylatowie a także w innych miejscach na ziemi, zgadzały się z teoriami sceptycznych uczonych, moglibyœmy porzucić tezę o działaniu inteligencji z innych płaszczyzn bytu.

A że tak nie jest, muszš to być zatem inteligencje reprezentujšce właœciwoœci i zachowania, których ortodoksyjny establishment naukowy nie jest w stanie uznać.

Wiele przemawia za tym, iż jednym z elementów działalnoœci twórców piktogramów (kimkolwiek oni by nie byli) jest zachęcenie do œwiadomej współpracy cywilizacji ludzkiej, znajdujšcej się na okreœlonym poziomie rozwoju.

Najwyższy zatem czas byœmy przyjęli to zaproszenie do wstšpienia na drogi prowadzšce do harmonii z Całoœciš. Jedna z takich dróg zaczyna się w Wylatowie.

Istnieje wiele hipotez na omawiany przeze mnie temat. Trudno założyć, że moje sš właœciwe. Może problem zachodzšcych w Wylatowie zjawisk, doprowadzi w końcu do ich ujednolicenia i nawišzania kontaktu z inteligencjami je wywołujšcymi. Być może hipotezy wskażš kierunek nawišzania kontaktu.


UFO nad Emilcinem

Jest to relacja z najbardziej niezwykłego i dziwnego bliskiego spotkania z UFO w Polsce.

Sprawa ta zbulwersowała Polskę w 1979 roku, 71 ? letni rolnik, Jan Wolski, mieszkaniec wsi Emilcin nieopodal Opola Lubelskiego, przeżył bliskie spotkanie z UFO. Jadšc na pole, na jednej z leœnych polanek zauważył unoszšcy się w powietrzu na wysokoœci 4-5 metrów srebrzysty obiekt o kształcie prostopadłoœcianu. Nie było w nim żadnych okien. Pod nim na trawie leżała niewielka platforma. Nagle stanšł na niej ?ktoœ" i przyjazny gestem zaprosił do œrodka ? opowiada Wolski. Podszedł bliżej i stanšł na platformie. Błyskawicznie poderwała się do góry i po chwili znalazł się wewnštrz obiektu.

Wnętrze całe było czarne. W kabinie nie spostrzegł żadnych przełšczników, wskaŸników albo lampek kontrolnych. Była tu tylko niewielka ławeczka. Dookoła krzštali się ?dziwni ludzie". Byli trochę niżsi niż ziemianie, mieli ciemnozielone twarze. Jedynym ubraniem był czarno-szary, obcisły strój pokrywajšcy całe ciało. Nie było na nim żadnych guzików ani suwaków. Mieli skoœne oczy a usta przypominały cienkš, bezbarwnš kreskę. Każdy z palców otoczony był obwódkš, jakby zielonym ŸdŸbłem trawy. Rozmawiali ze sobš w nieznanym języku ? mówił. Wolskiego zaskoczyło tempo dialogu: ?wydawało mi się niemożliwe, żeby sami siebie rozumieli".

W pewnym momencie do pomieszczenia, gdzie przebywał Wolski wszedł ktoœ ważniejszy, bo obcy wyraŸnie uspokoili się i ucichli. Pokazujšc na migi zmusili go, aby się rozebrał. PóŸniej dotykał go ?jakimiœ dwoma dużymi talerzami w różnych częœciach ciała". W tym samym czasie pozostali jedli ?coœ potwornie przezroczystego, przypominajšcego lód"

Po kilku minutach ?badania' pozwolono mu się ponownie ubrać. Wizyta była najwyraŸniej skończona. Wolski opowiada dalej: ?Odwróciłem się przodem do istot w czarnych ubiorach, ?zdjšłem czapkę i powiedziałem wyraŸnie: ?do widzenia". A oni też jakby wszyscy się kłaniali. Zresztš byli dla mnie cały czas uprzejmi. Chcieli mnie nawet nakarmić jakimiœ dziwnymi soplami, ale ja już chciałem wracać do domu. Bez kłopotów zjechałem pomostem kilka metrów w dół. Wsiadłem Na wóz i myœlałem tylko o tym, jak najprędzej dojechać do domu i opowiedzieć wszystkim o tym co mnie spotkało.

Kiedy po pół godzinie pojechał w to miejsce wraz ze swoim synem, po tajemniczym obiekcie nie był ani œladu. Odlatujšcy obiekt widział jedynie pięcioletni chłopak z Emilcina.

Kilkanaœcie minut przed spotkaniem z UFO Jana Wolskiego, kilku innych mieszkańców Emilcina słyszał dziwny głos okreœlony jako ?okropny huk" albo dŸwięk ?jak spod ziemi wydobyty".

Obcy pozostawili mnóstwo œladów swej obecnoœci w postaci odciœniętych œladów stóp.

Kosmiczni goœcie nad Wisłš

Przypadek Jana Wolskiego z Emilcina w woj. Lubelskim jest najsłynniejszym przypadkiem wizyty UFO w Polsce, lecz nie jedynym. Niemal do klasyki przeszła data 20 sierpnia 1979 roku. Tamtego dnia nad Polskš pojawiła się ognista kula. Przybyła z głębi kosmosu i szybko przemieszczała się północy na południe kraju. Widziało jš prawie 200 œwiadków, głównie z terenu Trójmiasta i Mazur.

- To coœ leciało szybciej niż samoloty lecšce na dużej wysokoœci ale nieporównywalnie wolniej niż meteory ? opowiadał Wiesław Białkowski z Olsztyna. - Œwiecšcy punkt rósł w oczach i coraz bardziej raził. Zaczšł iskrzyć. Jasny punkt zaczšł się wydłużać i pryskać coraz większš iloœciš iskier. W końcu przedmiot rozpadł się na dziesištki tysięcy rozżarzonych punkcików, które stopniowo gasły, aż zupełnie znikły na tle ciemnego horyzontu. W kulminacyjnym momencie zjawisko przypominało żółto-czerwony fajerwerk, jaki można oglšdać podczas pokazów ogni sztucznych.

Po raz ostatni tajemnicza kula widziana była w okolicach Sandomierza. Chwilę póŸniej zgasła. Leciała na wysokoœci około 80-100 kilometrów z prędkoœciš 10-12 km/s. Podobna kula widoczna była nad Gdańskiem tydzień póŸniej. Naukowcy tłumaczyli oba fakty jako przeloty wielkich meteorytów, tzw. bolidów. Jednak wyjaœnienia te nie przekonały zwykłych ludzi, tym bardziej i ufologów. Ci ostatni zbierali coraz więcej relacji o niezwykłych zachowaniach w zwišzku z pojawieniem się obu obiektów. Kilka osób widziało tajemniczy obiekt w odległoœci zaledwie kilkuset metrów od siebie, kilku kierowców przeżyło oddziaływanie niewidocznej siły, która próbowała zatrzymać ich samochód albo zepchnšć z obranego kierunku. Do dziœ nie ma dowodów, czy rzeczywiœcie był to bolid czy coœ zupełnie innego...


UFO w Chałupach

Dwa lata póŸniej 8 sierpnia UFO przyleciało do nadmorskich Chałup. Około godz. 18.15 pan Z idšcy nadmorskš œcieżkš zauważył dwie ciemno ubrane dziwne istoty. Nagle uœwiadomił sobie, że to nie sš ludzie. Mieli około pół metra wzrostu, w kombinezonach przypominajšcych płetwonurków, ciemnozielonych, lœnišcych jakby naoliwionych. Stanęli na œcieżce zagradzajšc mu drogę. Po chwili dostrzegł za krzakami jakieœ 20 merów dalej dyskoidalny wydłużony obiekt, srebrzystej lœnišcej barwy otoczony takš samš mgiełkš jak te istoty. Na pierwszy rzut oka podobny był do pestki od œliwki widzianej z profilu ? wydłużony w poziomie dyskoidalny kształt barwy lekko przymglonej rtęci, bez żadnych rzucajšcych się w oczy szczegółów, bez drzwi, okien, anten, nóg.

Zaobserwowane istoty były identyczne. Głowy ich œwiadek widział tylko z przodu. Twarze oliwkowozielone, duże ciemne, lekko skoœne oczy. Zamiast nosa lekkie wygarbienie i coœ jakby dwie dziurki. W miejscu ust znajdowała siępozioma szczelina.

Około 18.45 œwiadek zaalarmował znajomych z plaży i razem z dużš grupš innych osób udał się na miejsce zdarzenia. Tu stwierdzono na piasku 7 okršgłych œladów o œrednicy 30 i głębokoœci 15 centymetrów. Siedem œladów tworzyło nieregularny siedmiokšt. Najprawdopodobniej NOL w Chałupach lšdował dwukrotnie.


UFO nad Nadarzycami

Do jednego z najbardziej intrygujšcych zdarzeń doszło przed kilku laty na poligonie w Nadarzycach - kiedyœ strategicznego odcinka Wału Pomorskiego, dzisiaj jednego z wielu wojskowych lotnisk. Wieczorem, 7 paŸdziernika 1994 roku, przyleciało tam UFO.

- Tej nocy panował w jednostce spokój - twierdzš żołnierze. - Nie było szkolenia. Czuwały jedynie służby dyżurne poligonu i te służby zobaczyły UFO. Zbliżajšcy się obiekt nie był wcale zbyt mały, przypominał ognistš kulę - raz się zbliżał, raz oddalał. Czasami wielka œwietlna plama dzieliła się na dwie lub trzy mniejsze. Służby dyżurne zameldowały o nie zidentyfikowanym obiekcie nad poligonem.

Podobne sš relacje cywili mieszkajšcych nieopodal jednostki: - Obiekt przybierał różne formy. Chwilami przypominał kwadrat, trójkš, potem elipsę. Jego kształt zdradzały rozmieszczone na obrysie kule. Było ich dwanaœcie, wszystkie tej samej wielkoœci, jakby przezroczyste, a w œrodku trzynasta, większa od pozostałych. UFO było w ruchu, odpływało i powracało, znikało i pojawiało się znowu.

Najprawdopodobniej w tym samym czasie nie ustalono po dziœ dzień obiekty pojawiły się na ekranie wojskowych radarów w Pile. Ogłoszono alarm, w powietrze wzbiły się dwa samoloty bojowe. Podobno zniknęły na kilka minut z ekranów monitorów, kiedy pojawiły się w bezpoœrednim sšsiedztwie obiektu. W tym samym czasie pokładowe urzšdzenia nawigacyjne zaczęły wariować, a silniki samolotów tracić swš moc.

Wojsko do tej pory nie ujawniło szczegółów tamtego wieczoru. Nie wiemy, co zawisło nad poligonem w Nadarzycach. Utajnione sš meldunki pilotów, którzy tamtego wieczora wzbili się w powietrze a nawet ich nazwiska, to samo dotyczy rzekomo wykonanych na poligonie zdjęć.


Spotkania z UFO

2 lipca 1947, Roswell, Nowy Meksyk Na ranczu rozbiło się UFO. Znaleziono ciała 4 bšdŸ 5 humanoidów. 7 lipca 1948, Meksyk
Katastrofa UFO - jedno ciało humanoidy. 6 grudnia 1950 roku, granica Stanów Zjednoczonych z Meksykiem Na granicy USA i Meksyku po przebyciu długiej drogi w atmosferze rozbił się pojazd kosmiczny. Do czasu przybycia ekipy wojskowej szczštki niemal całkowicie się spopieliły. Pozostałoœci statku przetransportowano na teren poligonu AEC w Sandia w Nowym Meksyku, gdzie poddano je dalszym badaniom. Możliwe, że w poszukiwaniach brały udział także jednostki wojskowe Meksyku. Marzec, 1953 rok, samolot DC-6, lot z Weka Island do Los Angeles Pilot samolotu powiadomił przez radio lotnisko w Los Angeles, że jest atakowany przez 3 œwiecšce kule. Po chwili łšcznoœć została przerwana i samolot zniknšł wraz z 20 pasażerami i 5-osobowa załogš na pokładzie.
Koniec kwietnia, 1953 rok, samolot DC-6 W trakcie lotu międzynarodowego samolot rozbił się po spostrzeżeniu niezidentyfikowanych œwiateł. 24 czerwca 1953 roku, myœliwiec F-94C Samolot w pełni przygotowany do walki wystartował z Opis Basen przylšdku Od. Mišł za zadanie zbadać niezidentyfikowany obiekt namierzony na radarze przez kontrole naziemna. Myœliwiec zbliżył się do niego. Było to jasne œwiatło lecšce na wysokoœci półtora tysišca stóp w kierunku wschodnim. W chwili gdy jego pilot - kapitan Ja mes Suggs - uzbroił działo samolot nagle uległ całkowitej awarii. Myœliwiec zaczšł spadać, jednak Suggs zdšżył się katapultować. Lecz drugi pilot - porucznik Robert Barkoff zginšł, gdy myœliwiec uderzył w ziemie.
25 listopada 1953 roku, myœliwiec F-89 Porucznik Feli Moncla i oficer radiolokacji Robert Wilson wystartowali z Kincros Rai Bas w celu zestrzelenia spodka zauważonego nad granica z Kanada. Obiekt na ekranach radarów przypominał chaotycznie poruszajšcy się punkt. Według meldunków porucznika był to duży statek kosmiczny unoszšcy się na wysokoœci ok. 8000 stóp. Jednak po chwili wydarzyło się cos prawie absolutnie niemożliwego. Oficerowie radiolokacji obserwowali na ekranach radarów, jak UFO nagle rusza z prędkoœciš kilkakrotnie większa od prędkoœci dŸwięku w stronę myœliwca. W jednej chwili oba punkty połšczyły się w jedno, a zamiast głosu pilotów były tylko jakieœ dziwne zakłócenia. 1953 rok
Pilot wojskowego helikoptera doniósł o rozbitym spodku o œrednicy około 25 metrów i o ciałach humanoidów wzrostu ok. 120 cm. Wszystkie szczštki wraz z ciałami przewieziono do bazy lotniczej w Longley. 1953 rok
Pilot ujawnił, ze widział jak w hangarze bazy Wright Patterson wyladowywano ciala humanoidów lezace w pudlach z lodem. Miały duże głowy, ich wzrost nie przekraczał metra. 16 maja 1962, pojazd Merkury, załoga: Cooper Cooper przelatujšc nad Hawajami na specjalnej częstotliwoœci odebrał glosy rozmawiajšce w obcym języku. Po dokładnym przebadaniu zapisu rozmowy na taœmie okazało się, ze nie był to żaden z ziemskich języków ! Lecšc nad Australia widział olbrzymie UFO, widoczne także z Ziemi. 3 czerwca 1964, pojazd Gemini 4, załoga: McDivitt, White O mało nie zderzyli się ze srebrzystym cylindrem (jakby cygaro), za którym cišgnšł się œwięcšcy ogon. Obiekt ten został przez nich sfotografowany. 4 grudnia 1965, pojazd Gemini 7, załoga: Boran, Lovell Sfotografowali olbrzymie UFO lecšce za nimi wraz z jego układem napędowym w czasie gdy leciał za nimi 3 czerwca 1966, pojazd Gemini 9, załoga: Stafford, Cernan Personel naziemny oraz załoga statku obserwowała UFO towarzyszšce członowi załogowemu od samego startu 18 lipca 1966, pojazd Gemini 10, załoga: Young, Collins Dwa UFO leciały obok członu załogowego. Gdy astronauci zwrócili się do kontroli lotu o sprawdzenie obiektów za pomocš radaru, UFO błyskawicznie zniknęły. 1966 rok
Były oficer wywiadu oœwiadczył, ze w bazie Wright Patterson widział ciala humanoidów znajdujšcych się w stanie hibernacji, umieszczone w szklanych pudlach. Miały po metrze długoœci i szara skore. 12 wrzeœnia 1966, pojazd Gemini 11, załoga: Ordon, Konrad Gdy przelatywali nad Madagaskarem zauwazyli jakiœ dziwny, podłużny obiekt. NASA powiedziała, ze to radziecki Proton 3 lecz jak się póŸniej okazało znajdował się on w tym czasie w odległoœci 550 km od tego miejsca ! 21 grudnia 1968, pojazd Apollo 8, załoga: Boran, Lovell, Anders W czasie okršżania Księżyca widzieli UFO. Do ziemi nadano wówczas komunikat : "Stwierdzamy, ze w. Mikołaj istnieje naprawdę". Ponadto na częstotliwoœciach używanych do komunikowania się w przestrzeni kosmicznej usłyszeli jakiœ nieznany język ! 18-26 maja 1969, pojazd Apollo 10, załoga: Stafford, Young, Cernan Widziano dwa UFO. Towarzyszyły im w czasie okršżania Księżyca, a także w drodze powrotnej. 16 lipca 1969, pojazd Apollo 11, załoga: Armstrong, Collins, Aldrin LADOWANIE NA KSIEZYCU Przed ladowaniem na Księżycu dwa UFO oraz jakiœ długi cylinder unosiły się w górze. Kiedy Apollo 11 wylšdował wewnštrz krateru, jakieœ dwa bliżej niezidentyfikowane pojazdy kosmiczne przysiadły na jego krawędzi a następnie odleciały. Zostały one sfotografowane przez Aldrin. Zdjęć nie opublikowano. NASA była zmuszona zmienić poczštkowo zaplanowane miejsce ładowania ładownika Jagle, ponieważ odkryto, ze w tamtym miejscu znajdujš się jakieœ poruszajšce się urzšdzenia. Oto fragment rozmowy, który został wycięty:
Aldrin: Co to było ? ... do cholery, co to mogło być ?...chciałbym wiedzieć.
Kontrola lotu: Co się tam dzieje ? ... kontrola lotu wzywa Apollo 11...
Aldrin: Te obiekty SA ogromne, siar... wprost gigantyczne... jak mi Bóg miły, nie uwierzylibyœcie ! ... Widzę tam teraz jakieœ pojazdy kosmiczne... ustawione w szeregu na krawędzi krateru po tamtej stronie... oni SA na Księżycu i obserwujš nas.
14 paŸdziernika 1969, pojazd Apollo 12, załoga: Konrad, Ordon, Bezan
Obserwatoria astronomiczne na Ziemi obserwowały dwa błyszczšce UFO w pobliżu Księżyca, towarzyszšce
Apollo 12. PóŸniej, przed lšdowaniem na Ziemi obserwowano UFO z czerwonymi œwiatłami.
7-19 grudnia 1972, pojazd Apollo 17, załoga: Cernan, Evans, Schmitt
Obserwowali UFO będšc jeszcze w pobliżu Ziemi, potem pojawiło się w pobliżu Księżyca, a nawet w drodze powrotnej.
12 maja 1976 roku, Pustynia australijska Odnaleziono szczštki UFO i ciala 4 humanoidów. 18 stycznia 1978 roku, baza lotnicza w Mc-Guire, New Jersey Zestrzelono UFO, które uprzednio naruszyło nie używany pas startowy. Ciala humanoidów przetransportowano samolotem należšcym do bazy Wright Patterson. maj 1989 roku, Południowa Afryka Katastrofa UFO. Istnieje doœć prawdopodobne przypuszczenie, ze 2 humanoidy z miejsca katastrofy żyły na Ziemi (nie wiadomo jednak jak długo).


KRĘGI W ZBOŻU

W ostatnich latach na całym œwiecie, a szczególnie w południowej Anglii nastšpiło gwałtowne pojawienie się kręgów i innych figur geometrycznych, w zbożu. Według pokoleń kręgi te pojawiajš się od tysišcleci. Szczególnym miejscem tego
fenomenu jest południowa Anglia, gdzie tego typu zjawiska pojawiajš się w okolicy Stonghenge i Soberhill. Oba te miejsca majš powišzania astronomiczne, w Stonghenge znajduje się megalityczny kršg kamienny, a w Soberhill usypany kopiec rękoma człowieka który jest najstarszy i największy w Europie. Obie budowle zbudowały cywilizacje o ogromnej wiedzy astronomicznej i matematycznej. Można więc przypuszczać, że ten kto zostawia tajemnicze znaki w zbożu przekazał im tę wiedzę tysišce lat temu. Jeden znak w latach dziewięćdziesištych pojawił się dokładnie na osi skierowanej na w/w kopiec. Kręgi zbożowe przypisywane sš obiektom UFO, ponieważ wiele obiektów w kształcie dysków, kul i œwiateł nocnych było obserwowanych nad polami:
? w 1960 roku, 19 lutego Australijczyk G. Puddley usłyszał œwist i ujrzał jak z bagniska unosi się przedmiot w kolorze stali który wirujšc i migoczšc zawisł na wysokoœci ok. 20 metrów, po czym odleciał z wielkš prędkoœciš. Na miejscu startu obiektu znaleziono trzy kręgi utworzone z powalonej trzciny. W jednym leżała ona zgodnie z ruchem wskazówek zegara, a w drugim w kierunku przeciwnym. ? w 1983 roku na południu Walii , grupa studentów biologii miała zajęcia w terenie. Badali skutecznoœć œrodków chwastobójczych. Przy analizowaniu pól pszenicy używali małej kamery video. W pewnej chwili promienie słońca odbiły się od jakiegoœ metalicznego obiektu. Który unosił się nad polami. Zbliżenie kamerš pozwoliło zobaczyć mały dyskoidalny obiekt o œrednicy 2 m. Który w prostej linii leciał nad kłosami zboża. Na filmie widać, że obiekt poruszał się bardzo powoli, połyskujšc w słońcu. Po kilku minutach dysk zniknš, kryjšc się za słońcem. Kiedy studenci dotarli na miejsce gdzie zobaczyli obiekt, przed ich oczami zastali niesamowity widok. W zbożu były dwa równe kręgi połšczone kilkoma prostymi liniami. Studenci zapewniali, że stojšc wewnštrz kręgu słyszeli wibrujšcy melodyjny dŸwięk. ? 14 lipca 1990 rok. N. Nowgorodow razem z bratem, córkš i znajomymi wybrali się samochodem z Togliatti. Podczas jazdy zauważyli kręgi w zbożu. Œrednica kół wahała się od 1 do 40 metrów, znajdowały się tam elipsy, spirale wewnštrz których pozostały maleńkie okršgłe wysepki nietkniętych kłosów o œrednicy 20 centymetrów. Zbożowe figury urywały się u stóp niewielkiego pagórka, za którym zaczynał się las. Były tam drzewa, które w dziwny sposób zostały złamane na wysokoœci 2 i 4 metrów. Roœliny na polu również wyglšdały zaskakujšco, ponieważ œrodkowe częœci łodyg chwastów były przygięte ku ziemi, a ich wierzchołki pozostawały wykręcone ku górze i roœliny miały innš barwę. ? 24 maja 1991 roku w Rosji czterech ludzi obserwowało duży pojazd UFO, który na ich oczach wykonał na polu zbożowym 6 kręgów o œrednicy 6 m każdy, Z wpisanymi w nie podwójnymi trójkštami.. ? w 1991 roku w Grasdorf w Niemczech odkryto kręgi zbożowe, z których jeden przedstawiał symbole ciał niebieskich używane tysišce lat temu przez astronomów sumeryjskich. W œrodku kręgu znaleziono okršgłš tabliczkę z bršzu, która zawierała te same znaki co rysunek na polu. ? w 1991 roku w Anglii badacze kręgów zbożowych przeprowadzili skomplikowanš operacje obserwacyjnš poszukujšc "sprawcę" kręgów. Stosowano radar, kamery do filmowania nocš, pożyczono kilka psów z farmy, zaœ całe pole obstawiono specjalnym systemem bezpieczeństwa, działajšcym na podczerwień. Rano po opadnięciu mgły odkryto dziwny wzór. Kamery nic nie zarejestrowały. ? 19 paŸdziernika 1993 roku w Icarai w pobliżu Rio de Janeiro kilku œwiadków obserwowało z nad morskiego wieżowca œwiatła kršżšce nad pobliskš plażš. Rano odkryto na niej 34 kręgi o œrednicy 30 m złożone z wyżłobień na pisku. W ich wnętrzu nie było żadnych œladów stóp. ? w maju 1996 roku w pobliżu Tokio dwóch œwiadków obserwowało o zmierzchu z odległoœci 100 m duży srebrzysty dysk. Zwisał on 30 metrów nad ziemiš wypuszczajšc strumień wšskiego niebieskiego œwiatła, którym pisało w zbożu. Kręgi znalezione rano były nietypowe. Roœliny w ich wnętrzach były pozbawione wody.


Kręgi przez nich zrobione po jakimœ czasie same się podnosiły, były ułożone nierówno a ŸdŸbła były połamane a nie skręcone jak w "prawdziwych" kręgach. Media i œrodki masowego przekazu zaakceptowały ich oœwiadczenie i wyjaœniły, że tajemnica pól została rozwišzana.


W kręgach zbożowych ŸdŸbła traw poukładane sš z tak wielkš precyzjš, że obserwowane z odpowiedniej wysokoœci odbijajš œwiatło jak lustro. Trawy i zboża sš zagięte w tak umiejętny sposób, że nie sš połamane i mogš dzięki czemu utrzymywać funkcje życiowe, bo przepływ soków roœlinnych nie jest zakłócony. Gleba na obszarze kręgów zbożowych wykazuje zmiany energetyczne, zwiększonš opornoœć elektrycznš, podwyższony poziom promieniowania radioaktywnego oraz promieniowania mikrofalowego. W niektórych przypadkach wierzchołek terenu jest spalony, zwęglony w innym usunięto wszystkie roœliny, nawet wierzchniš warstwę gleby. Wielu ekspertów twierdzi, że figury w zbożu maj idealnie geometryczne kształty, często z dokładnoœciš do 0,5 cm. Analiza chemiczna ziarna kłosów z pól na których były kręgi sugeruje zmianę której nie mógł spowodować żaden człowiek. Pod mikroskopem elektronowym okazało się, że ziarno ma romboidalnš strukturę niepodobnš do niczego co widziano wczeœniej.


UFO I BIBLIA

Każdy z nas zna fenomen UFO, jednak niewiele osób wie, iż doniesienia o UFO można także spotkać m.in. w Biblii. Jedno z takich doniesien pochodzi z "Księgi Ezachiela". Proroka Ezachiela w roku 593 p.n.e. spotkała pewna niepojęta przygoda. Sam Ezachiel tak opisał owš przygodę:

"W trzydziestym roku. W czwartym miesišcu, pištego dnia tego miesišca, gdy byłem wœród wygnańców nad rzekš Kebar, otworzyły się niebiosa i miałem widzenie Boże. Pištego dnia tego miesišca - był to pišty rok od uprowadzenia króla Jojachina do niewoli - doszło słowo Pana do Ezechiela, syna Buziego, kapłana, w ziemi chaldejskiej... I spojrzałem, a oto gwałtowny wiatr powiał z północy i pojawił się wielki obłok, płomienny ogień i blask do okoła niego, a z jego œrodka, spoœród ognia, lœniło coœ, jakby błysk polerowanego kruszcu. A poœród niego było coœ w kształcie czterech żywych istot. A z wyglšdu były podobne do człowieka, lecz każda z nich miała cztery twarze i każda cztery skrzydła. Ich nogi były proste, a stopa ich nóg była jak kopyto cielęcia i lœniły jak polerowany bršz. Pod ich skrzydłami z czterech stron były ludzkie ręce... Ich skrzydła nawzajem się dotykały; ich twarze nie obracały się gdy się posuwały, każda posuwała się wprost przed siebie...szły tam, gdzie Duch chciał aby szły...między żywymi istotami było coœ jak węgle rozżarzone w ogniu, z wyglšdu jakby pochodnie; poruszało się to między żywymi istotami. Ogień wydawał blask, a z ognia strzelały błyskawice. A żywe istoty biegały tam i z powrotem jak żywe błyskawice. A gdy spojrzałem na żywe istoty, oto na ziemi obok każdej ze wszystkich czterech istot było koło... A wyglšd kół i ich wykonanie było jak chryzolit i wszystkie cztery miały jednakoy kształt; tak wyglšdały i tak były wykonane, jakby jedno koło było w drugim... I widziałem, że wszystkie cztery miały obręcze, wysokie i straszliwe, i były dokoła pełne oczu. I gdy żywe istoty wzniosły się ponad ziemię, wzniosły się i koła. Szły tam, gdzie duch chciał, aby szły; a koła wzniosły się wraz z nim, gdyż w kołach był duch żywych istot... Nad głowami żywych istot było coœ w kształcie sklepienia, błyszczšcego jak niesamowity kryształ, rozcišgniętego w górze nad głowami. A pod sklepieniem były rozpostarte ich skrzydła... A gdy poruszały się, słyszałem szum ich skrzydeł jak szum wielkich wód, jak głos Wszechmogšcego, jak hałas tłumu, jak wrzawa wojska; a gdy staneły, opuœciły swoje skrzydła. I było słychać szum znad sklepienia, które było nad ich głowami. ...A nad sklepieniem było coœ z wyglšdu jakby kamień szafirowy w kształcie tronu, u góry nad nim było coœ z wyglšdu podobnego do człowieka...widziałem jakby błysk polerowanego kruszcu, z wyglšdu jak ogień wewnštrz niego, a w dół od tego, co wyglšdało jak jego biodra, widziałem coœ, co wyglšdało na ogień a wokół niego blask. Jak wyglšda tęcza, która pojawia się na obłoku, gdy pada deszcz, tak wyglšda wokoło blask...gdy jš ujrzałem, upadłam na twarz. I słyszałem głos tego, który przemówił." Owa tajemnicza istota, która przemówiła do Ezechiela, zaraz po spotkaniu zabrała go ze sobš na pierwszš wyprawę: "Potem duch podniósł mnie; słyszałem potężny łoskot... A był to szum skrzydeł żywych istot, gdy się nawzajem dotykały, oraz turkot kół tuż przy nich, potężny łoskot. A duch podniósł mnie i porwał ze sobš. I szedłem w zaprawionym goryczš podnieceniu ducha, a ręka Pana mocno mi cišżyła. I przybyłem do Tel-Abib, do wygnańców mieszkajšcych nad rzekš Kebar, i przebywałem tam osłupiały siedem dni wœród nich."

Po przeczytaniu fragmentu tego tekstu, nic specjalnego nie rzuca się w oczy. Przecież nie ma w nim ani słowa o latajšcych talerzach itp. Pamiętać jednak należy, iż wydarzyło się to w 593r. p.n.e. Za tych czasów ludzie żyli w prymitywnych chałupach i nawet nie œnili o czymœ takim jak lot w kosmos itp. Zdarzenie opisane przez proroka być może było właœnie spotkaniem obcych istot. Po dokładniejszej analizie można zauważyć parę ciekawych szczegółów w tekœcie. Zwróćmy uwagę na fragment "a ręka Pana mocno mi cišżyła". Dla mnie brzmi to całkiem jak opisanie siły przyspieszenia, która wciska w fotel przy gwałtownej zmianie prędkoœci. Ponadto amerykański naukowiec Josef Blumrich, na podstawie opisu Ezechiela, zrekonstruował pojazd którym prorok podróżował! Był on napędzany energiš atomowš, "cztery stwory, o wyprostowanych, rozpostartych skrzydłach", były tak naprawdę dyszami na wzór dysz Harriera. Umożliwiały one pojazdowi pionowy start, lšdowanie oraz zawiœnięcie w powietrzu. Szczególnie interesujšce sš też "koła w kołach". Josef Blumrich opatentował je w 1974r. Obecnie trwajš prace nad wyposażeniem międzyplanetarnej kapsuły w owe koła, jako urzšdzenie lšdownicze!!!