Satanizm

Geneza, założenia i przejawy.

Niektórzy zaprzeczają istnieniu szatana, a jednak jest on realny, istnieje jako osoba. Niewątpliwie najbardziej wiarygodnym źródłem stwierdzającym istnienie szatana jest Biblia.

Bóg stworzył ogromną liczbę aniołów. Wśród nich był Lucyfer, najpiękniejszy i naj­mądrzejszy spośród całego Bożego stworzenia. Lucyfer jednak pięć razy zbuntował się w swym sercu przeciwko Bogu:

Jakże to spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki?

Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody?

Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa;

powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron.

Zasiądę na Górze Obrad, na krańcach północy.

Wstąpię na szczyty obłoków, podobny będę do Najwyższego. (Iż 14,12-14)

Upadając przekształcił się on w szatana, wprowadzając do wszechświata wolę przeciwną Bogu. W Biblii występują także inne nazwy szatana opisujące jego charakter i metody. Oto one:

1.Diabeł – greckie słowo oznaczające oskarżyciela, oszczercę. Nazwa ta oznacz kogoś, kto ma na celu skłócenie Boga i człowieka. Posługuje się kłamstwami, by osiągnąć swój cel;

2.Szatan – hebrajskie słowo oznaczające przeciwnika lub kogoś sprzeciwia­jącego się”. Panuje nad królestwem ciemności zorganizowanym w opozycji do Boga;

3.Kusiciel pragnie doprowadzić ludzi do grzechu, ponieważ sam jest grzeszni­kiem;

4.Ojciec kłamstwa wspaniale posługuje się kłamstwem;

5.Władca śmierci posiada moc śmierci, ponieważ może oskarżyć grzesznego człowieka;

6.Belzebub pan gnojowiska lub pan much;

7.Belial wcielenie „wszelkiej bezwartościowości”;

8.Zły największy sprawca zła;

9.Władca tego świata (J 14,30) – według Biblii świat to ludzkość zbuntowana przeciw Bogu, zaś wróg jako inspirator i przywódca tego buntu otrzymał taki tytuł;

10.Władca mocarstwa powietrza (Ef 2,1-2) – moc wroga w naszym okresie historii zbawienia działa nie tylko na ziemi, ale i w przestrzeni.

Szatan był pełen zawiści wobec szczególnej więzi, jaką Bóg miał z człowiekiem. Sku­sił więc człowieka w ogrodzie Eden. Od tej pory Bóg próbuje przywrócić ludzkość do właści­wej więzi ze sobą, natomiast szatan chce odciągnąć człowieka od Boga. Jednym z planów diabła jest przekonanie świata, że on nie istnieje, albo że jest niegroźny, śmieszny.

Kult szatana posiada głębokie historyczne korzenie. Znany jako satanizm wyraża się w różny sposób. Czarna magia, czarna msza, krwawa ofiara – wszystko to ma związek z sata­nizmem. W historii zapisano wiele dokumentów świadczących o krwawych ofiarach składa­nych szatanowi i oddawanym mu kulcie. Można wspomnieć hrabiego de Roiso we Francji, który w ciągu ośmiu lat złożył w kulcie szatanowi ponad osiemset ofiar, młodych dziewcząt i chłopców. W 1440 roku sąd francuski skazał go na śmierć. Wielu ludzi, ze wszystkich sfer życia, angażuje się w satanizm mimo, że różnią się wiekiem, wykonywaną pracą i posiadanym wykształceniem.

W czasach rewolucji francuskiej modne stało się odwoływanie do sił demonicz­nych. Dużą popularność zdobyła wówczas wróżka La Voision, udzielająca wyroczni i porad całej arystokracji. W drugiej połowie XVII wieku odprawiono pierwsze, tak zwane, czarne msze. Chcąc sobie zapewnić dobry los, spełnić ukrywane bluźnierstwa i zrealizować żądze seksualne, szlachta Ludwika XIV, głównie kobiety, najęła około 50-60 kapłanów- odstępców, by ci przewodzili specjalnym mszom opartym na magicznych wezwaniach i gestach.

W 1875 r. powstało w Nowym Jorku Towarzystwo Teozoficzne. Helena Pietrowna Bławatska, która wraz z Henrym Steelem Olcottem, była jego założycielką, za cel wyznaczyła mu przybliżenie, pod pretekstem uniwersalizacji religii, myśli indyjskiej – zwłaszcza hindu­izmu – zachodniemu audytorium, jako alternatywny wobec chrześcijaństwa. Satanizm stał się jednym z elementów myśli okultystycznej i teozoficznej.

W kręgu londyńskich teozofów narodził się pomysł powołania do istnienia Herme­tycznego Zakonu Złotego Brzasku, którego głównym inicjatorem był w 1877 roku dr Wynn Westcott, londyński koroner, wolnomularz. Zakon miał być alternatywą wobec chrześcijań­stwa i oferował, między innymi, wiedzę o tym, jak człowiek może ostatecznie stać się podobny Bogu, dzięki spotkaniu i ucieleśnieniu w stanie wizji archetypu odrodzenia, który w swym uniwersalizmie, oprócz postaci Jezusa Chrystusa obejmuje także inne zmartwychwstające bóstwa, np.: Ozyrysa.

W ten sposób narodziła się nowoczesna magia, okultyzm, pseudonaukowa teoria, która miała korzystać z doświadczeń religii pogańskich i nauki, z ceremoniałów starożytnych i środków psychodelicznych, z naturalnych sił człowieka i nadnaturalnych mocy demonów.

W zakonie Westcotta wyrósł Aleister Crowley (ur. w 1875r.). Studiował jogę i eksperymentował z narkotykami psychodelicznymi. Twierdził, że dostał specjalne przesłanie od ducha Aiwass lub Aiwaz, o którym mówił, iż jest świętym aniołem opiekuńczym i należy go utożsamiać z diabłem chrześcijan, Szatanem.. sformułował teorię i praktykę nazwaną magick. Wzywał: Czyń, cokolwiek zechcesz. Do tego sprowadza się całe prawo. Przyjmował reinkarnacje raz prawo karmy. Ofiara z krwi człowieka była, według niego, najpotężniejszą metodą dla uzyskania upragnionego celu magicznych ceremonii.

Crowley nazwał siebie „Boskim Dziecięciem, Antychrystem i Panem Nowego Eonu. Założył własny magiczny zakon Argentinum Astrum i wydawał swój magazyn. Nawiązał również kontakt z, pracującym w Niemczech, Braterstwem Światła dr Karla Kellnera, znanego pod ezoteryczną nazwą Zakonu Świątyni Wschodu (Ordo Templi Orientis – O.T.O.).

Crowley zmarł w skrajnej nędzy w 1947 roku. O.T.O. istnieje do dziś. Wielotomowe pisma Wielkiej Bestii (kolejne imię, które nadawał sobie Crowley) są aktualnie wznawiane pod auspicjami Israela Regardie. Satanizm Crowleya związany był z kręgami masonerii.

Z pism Crowleya wyrasta i ściśle się na nich opiera Satanistyczna Biblia Antona La Vey'a. Urodził się on w rodzinie Cyganów w Transylwanii. W 1966 roku ogłosił się w Turynie Najwyższym Kapłanem oraz Magiem Czarnego Obrządku. Noc 1 maja 1966 roku , Noc Walpurgii, ogłosił czasem narodzin szatana na ziemi. Uważał, że jego misją jest zniszczenie chrześcijaństwa. Jego pisma są antytezami chrześcijaństwa. Zostały one wyrażone w dziewięciu założeniach:

1.Szatan reprezentuje pobłażanie zamiast abstynencji!
2.Szatan reprezentuje żywiołowe istnienie zamiast uduchowionych snów!
3.Szatan reprezentuje nieskazitelną mądrość zamiast pełnego hipokryzji samozakłamania!
4.Szatan reprezentuje dobroć wobec zasługujących na to zamiast miłości marnotrawionej na niewdzięcznikach!
5.Szatan reprezentuje prawo zemsty zamiast zasady nadstawiania drugiego policzka!
6.Szatan reprezentuje odpowiedzialność dla odpowiedzialnych zamiast troski w stosunku do psychicznych wampirów!
7.Szatan reprezentuje siłę człowieka jako po prostu innego typu zwierzęcia, któremu czasem wiedzie się lepiej, zwykle jednak gorzej od tych, co chodzą na czterech łapach. On sam z powodu swojego „boskiego, duchowego i intelektualnego rozwoju” stał się zwierzęciem najbardziej ze wszystkich złowrogim!
8.Szatan reprezentuje wszystkie tak zwane grzechy, ponieważ one prowadzą do fizycznej, umysłowej, czy też emocjonalnej satysfakcji!
9.Szatan był najlepszym przyjacielem, jakiego Kościół kiedykolwiek posiadał, ponieważ dzięki niemu przez te wszystkie lata miał co robić!
W 1968 roku LaVey napisał Czarną Biblię, która miała być podstawowym kanonem wiary dla czcicieli szatana, którzy oczekują na jego publiczne objawienie się. Zawiera ona, między innymi, kanon czarnej mszy, świadectwo nowej Ery Szatana, przepisy, w jaki sposób oddać się całkowicie szatanowi, opis satanistycznego seksu, listę tajemniczych szatańskich imion i wezwań oraz dziesięć satanistycznych praw i objawień.
Główną tezę La Vey'a bardzo szeroko rozreklamowały mass media. Powstały filmy, które mówiły o narodzinach szatana na ziemi. Przykładem może być film Romana Polańskiego pt.: Dziecko Rosemary oraz cała seria Omen, która powstawała nawet przy konsultacji teologów amerykańskich. Coraz więcej pojawiało się też książek i artykułów na ten temat. Obok Kościoła Szatana Antona La Vey’a działa szereg innych grup i kręgów satanistycznych.
Wielu osobom wydaje się, że satanizm to tylko jawne, otwarte oddawanie kultu sza­tanowi. Istnieje jednak wiele praktyk paranormalnych, u których źródeł kryje się utajona działalność szatana. Oto kilka z nich:

1.Wróżbiarstwo – to pseudonauka zajmująca się przepowiadaniem przyszłości bądź bada­niem przeszłych wydarzeń sposobami okultystycznymi. Wróżbici szukają wiedzy nieosią­galnej środkami ludzkimi czy boskimi. Różne są formy wróżbiarstwa, np.: magiczna plan­sza, karty Tarot, chiromancja, różdżka i wahadełko, astrologia i nekromancja.

2.Magiczna plansza dziś jest masowo wytwarzana z twardej tektury, na której wydrukowane są litery alfabetu i cyfry. Umieszczona na niej podstawka ma środek zrobiony ze szkła. Dana osoba kładzie na niej rękę i po zadaniu pytania pozwala ręce, by poruszała się po platformie literując odpowiedzi.

3.Nekromancja to próba kontaktu z osobą zmarłą. Dzieje się to przez pozwolenie zamieszkania ducha osoby zmarłej w ciele medium.

4.Wróżbiarstwo, niezależnie od tego z jakiej formy się korzysta, jest zabronione w Piśmie Świętym. Stosując wróżby szukamy wiedzy pochodzącej z ponadnaturalnego źródła, innego niż Bóg. Jest to otworzenie drzwi szatanowi, który ma taką ponadnaturalną wiedzę, choć w wielu przypadkach to kłamstwa, by tylko zniewolić człowieka.

5.Medytacja transcendentalna – medytacja to umiejętność skupienia, wewnętrznej koncen­tracji. Przedstawia się ją jako drogę do zewnętrznego pokoju i szczęścia. To coś więcej niż technika – to religia. Jej największym niebezpieczeństwem jest możliwość kontaktu z tym, co demoniczne. Kiedy człowiek oczyszcza ze wszystkiego swą psychikę coś przychodzi, by zapełnić tę pustkę. Wskutek tego Zły może działać przez ludzi i w nich wejść lub wejść w fizyczny świat w sposób bezpośredni. Szczególnie zagrożone są osoby stosujące TM (sys­tem medytacji) dla osiągnięcia różnych poziomów świadomości. Nieraz spotykają one ta­jemniczych przewodników po świecie transcendentalnym. Należy tu odróżnić medytację chrześcijańską, która koncentruje się wyłącznie na osobie Boga.

6.Czary – to wewnętrzna, osobowa cecha pozwalająca osiągnąć wpływ na pewne ze­wnętrzne rzeczy. Składa się z dokonania rytuałów lub symbolicznych gestów, wykorzysta­nia sytuacji materialnych oraz przedmiotów o symbolicznym znaczeniu, wypowiedzeniu ściśle określonych zaklęć. Musi być także specyficzny stan ducha osoby, która czaruje. Tu znów szuka się pomocy u bytu nadprzyrodzonego innego niż Bóg.

7.Czarna magia – polega na uruchomieniu pewnych zewnętrznych sił, które działając na naturalne lub związane z ludźmi wydarzenia wywołują magiczny rezultat. Te nadprzy­rodzone siły mimo, że są niewidzialne, są prawdziwe. Funkcjonują one przez rzeczy, mu­zykę, talizmany, amulety, niektóre śpiewy, przez narkotyki i obrazy, maskotki, specjalne rytuały itp.

8.New Age i ruchy neopogańskie – mają o tyle związek z satanizmem, że środki, jakimi się posługują, metody nawiązują do wyżej wymienionych. To także korzystanie z tajemnych sił mających swe źródło poza Bogiem.

To tylko kilka przykładów. Szatan jest ojcem kłamstwa i wykorzystuje naiwność ludzi i ich zranienia. Jest wszędzie tam, gdzie nie ma miejsca dla Boga i szuka sposobów zniewolenia człowieka.