Wampiryzm

Dion Fortune interesowała się przede wszystkim magiš biegunowoœci, czyli zmodyfikowanym zachodnim tantryzmem, który był prawdziwym tematem Winged Bull i trzech innych jej okultystycznych powieœci. Jednakże wampiryzmem interesowała się w wystarczajšcym stopniu, żeby uczynić go tematem noweli, ukazujšcej przygody pewnego parapsychologa, stworzonego na wzór Johna Silence Algernona Blackwooda i Martina Hesseliusa Sheridana Le Danu. Do tematu wampiryzmu powróciła w swej pierwszej powieœci Demon Lover, której bohater staje się wampirem, w końcu zbawionym, nie, jak można by przypuszczać, przez wbicie w jego serce zaostrzonego kołka, lecz dzięki standardowej, tzn. dobrej kobiecie zdolnej do bezinteresownej miłoœci. Zarówno w swej noweli, jak i w owej powieœci Dion Fortune okazała niechęć do zajęcia się czysto fizycznymi elementami wampiryzmu z folkloru, tzn. piciem krwi. Zamiast tego przyjęła uwznioœlonš koncepcję wampira i jego motywów; według niej wampir był istotš żyjšcš już to w œwiecie fizycznym, już to na "planie astralnym", która wycišgała ze swych bliŸnich ich siłę życiowš, "energię eterycznš". Podobnie jak punkt ciężkoœci seksualnej magii tantryzmu przesunęła z genitaliów w sferę emocji, tak istotę wampiryzmu przetransponowała z układu kršżenia w dziedzinę subtelnych energii psychicznych, które w jej przekonaniu stanowiły substrat ciała fizycznego. Ta rozwodniona i oczyszczona wersja wampiryzmu nie była jej pomysłem. Przyjęła jš od swych okultystycznych nauczycieli, takich jak Szkot J.W.Brodie Innes, wspólnik niejakiego dr Berridge - lekarza-homeopaty, który pozostawił pisemny opis wampira spotkanego w końcu XIX wieku.

Wampira tego Berridge przedstawił jako "nudnego, nerwowego starego dżentelmena", którego towarzystwo i rozmowa z nim pozbawiły doktora energii i wtršciły w apatię. Jak sam to ujšł, "padł jego pastwš", a nudny stary dżentelmen był "nieœwiadomym wampirem". Autorowi niniejszej ksišżki wydaje się, że Berridge postawił pochopnš diagnozę; to on sam bywał pozbawiony energii w towarzystwie ludzi tak różnych, jak mormońscy misjonarze i entuzjaœci komputerów, z którymi musiał rozmawiać.

Jednakże w realcji Berridge'a o podstarzałym wampirze jedna rzacz ma duże znaczenie: zamierzał on poœlubić pewnš młodš dziewczynę, żeby "zregenerować swš wyczerpanš żywotnoœć".Sugerował zatem, iż energia, której wampiry pozbawiajš swe ofiary, jest natury seksualnej, czyli że wampiryzm w pewien sposób wišże się z tantryckimi procesami kultu "Czarnego Węża". Berridge wiedział dużo o takich sprawach jako admirator Thomasa Lake Harrisa, byłego kaznodziei, który stał się okultystš seksualnym. Jego nauki miały tamtryckie implikacje - choć jest prawdopodobne, że sformułował je całkowicie niezależnie od wpływów wschodnich.


Zarówno dla Berridge'a, jak i dla Dion Fortune wampiryzm łšczył się z manipulacjš siłš życia.

Krew od zarania dziejów miała znaczenie magiczne. We wszystkich kulturach i cywilizacjach składano bogom ofiary z krwi ludzi bšdŸ zwierzšt, ponieważ symbolizowała ona życie. "Bo życie ciała jest we krwi, a ja dopuœciłem jš dla was" Biblia Tysišclecia. Podobnie próbowano przypodobać się demonom i duszom przodków. Krwiš zwierzšt skrapiano ołtarze dokonujšc w ten sposób przymierza z bogiem ( "Płoży rękę na jej [ofiary] głowie i zabije jš przed Namiotem Spotkania. Synowie Aarona pokropiš jej krwiš ołtarz dookoła". ), natomiast przelana przez człowieka ludzka krew wołała o pomstę do nieba, czego najlepszym przykładem jest historia Kaina i Abla. "Krew brata twego głoœno woła ku mnie z ziemi". W starożytnej Grecji i Rzymie krwawymi ofiarami zjednywano bogów i demony utożsamiajšc zło, choroby i inne niedole najczęœciej z żywš istotš ludzkš. Przez wypędzenie jej lub uœmiercenie usiłowano zapewnić sobie bezpieczeństwo i powodzenie w przyszłoœci. Krew przywabiała również duchy umarłych, które napojone niš przestawały przeœladować ofiarodawcę bšdŸ odpowiadały na jego pytania dotyczšce zaœwiatów. Jej skosztowanie było jedynš możliwoœciš wlania życia w umarłe ciała, więc dlatego tak tłoczno jest przy jamach wygrzebanych w ziemi przez Odyseusza. "A gdym tak cienie zmarłych przebłagał w pokorze, onym owcom pokornym podcišłem gardziele i krew w ten dół œciekała. Wnet duszyczek wiele tam się złazić poczęło z Erebu otchłani", Homer "Odyseja".


Seksualne wampiry, czyli "lamie"
...mšcš umysły œpišcych i trapiš ich nieznoœnym ciężarem