Wampiryzm

Fragment z "Biblii Szatana" Antona Szandora LaVey'a:


Satanizm reprezentuje odpowiedzialnoœć w stosunku do odpowiedzialnych zamiast troski o psychicznych wampirów.


Wielu ludzi, którzy stšpajš po ziemi, praktykuje pięknš sztukę sprawiania, aby inni bez powodu czuli się odpowiedzialni lub nawet zobowišzani wobec nich. Satanizm widzi te pijawki we właœciwym œwietle. Psychiczne wampiry sš osobnikami, które wycišgajš z innych ich życiowš energię. Osobę tego typu spotkać można niemal na każdej ulicy. Nie spełniajš one żadnych pożytecznych zadań w naszym życiu i nie sš ani obiektami miłoœci, ani prawdziwymi przyjaciółmi. Co więcej, czujemy się odpowiedzialni wobec psychicznego wampira, nie zdajšc sobie sprawy, dlaczego tak jest.

Jeżeli uważasz, że możesz stać się ofiarš takiego osobnika, istnieje kilka prostych sposobów, które pozwolš ci zdać sobie z tego sprawę. Czy istnieje osoba, do której często dzwonisz lub przychodzisz, mimo że naprawdę nie życzysz sobie tego, ponieważ wiesz, że będziesz czuł się winnym, jeœli tego nie zechcesz? A może jest taka osoba, której stale wyœwiadczasz przysługi, chociaż nigdy bezpoœrednio cię o to nie prosi, a daje ci tylko do zrozumienia? Często psychiczny wampir posłuży się psychologiš na opak, mówišc: "Och, nie mógłbym cię o to prosić" - a ty, z kolei, nalegasz, aby to zrobić. Psychiczny wampir nigdy nie będzie od ciebie niczego wymagał. Byłby to przejaw jego nadmiernej pewnoœci siebie. Po prostu pozwoli, aby jego życzenia dotarły do ciebie w subtelny sposób, tak aby uchronić się przed braniem go za pasożyta. On "nigdy nie myœlałby nawet o narzucaniu się" i zawsze jest zadowolony chętnie przyjmujšc swój los, bez najmniejszej otwarcie wyrażonej skargi! Grzechy psychicznych wampirów nie wynikajš z daiałania, lecz z zaniechania. To, czego nie mówiš, a nie to, co mówiš, sprawia, że czujesz się wobec nich zobowišzany. Sš zbyt przebiegłe, aby otwarcie wyrażać swoje życzenia wobec ciebie, ponieważ wiedzš, że mogłoby cię to urazić i miałbyœ wyraŸny i słuszny powód odmowy.
Znaczny procent tych ludzi posiada specjalne "atrybuty", które sprawiajš, że łatwiej i z lepszym skutkiem znajdujš oni oparcie w tobie. Wiele psychicznych wampirów jest kalekami (lub takich udajš) albo sš "umysłowo lub emocjonalnie upoœledzeni". Inni mogš udawać niewiedzę lub niekompetencję, abyœ ty z litoœci - lub co częstsze - w wyniku irytacji zrobił coœ dla nich.

Tradycyjny sposób wygnania demona lub żywiołu polega na odkryciu jego natury i odprawieniu egzorcyzmów. Rozpoznanie tych współczeœnie istniejšcych demonów i ich metod działania okazuje się jedynym antidotum na ich niszczšcy wpływ na ciebie.

Wielu ludzi akceptuje te pasywnie złoœliwe indywidua tylko dlatego, że nikt im wyraŸnie nie wytknšł podstępnych forteli, jakich używajš. Po prostu uznajš te "biedne duszyczki" za osoby majšce mniej szczęœcia niż oni sami i czujš się zobowišzani pomóc im tak, jak tylko potrafiš. Jest to błędne poczucie odpowiedzialnoœci (lub nieusprawiedliwione poczucie winy), dobra pożywka dla "altruizmu", na którym żerujš te pasożyty! Wampir psychiczny ma zdolnoœć istnienia, ponieważ sprytnie wybiera na swoje ofiary ludzi uczynnych i odpowiedzialnych - ludzi niezwykle oddanych swoim "moralnym obowišzkom".

Niekiedy możemy być wyzyskiwani zarówno przez grupy ludzi, jak i przez pojedynczych osobników. Każda organizacja zajmujšca się zbieraniem funduszy, dla przykładu: fundacja dobroczynna, rada gminy, organizacja religijna lub bractwo itd., skrupulatnie wybiera osobę biegłš w wywoływaniu u innych poczucia winy na swojego prezesa, aby nakłaniał nas do otwierania najpierw serc, a następnie portfeli przed nim - przyjmujšcym akt "dobrej woli" - nigdy nie wspominajšc, że w wielu wypadkach owi osobnicy nie poœwięcajš bezinteresownie swojego czasu, ale wycišgajš niezłš pensję za swe "szlachetne czyny" Sš mistrzami w graniu na sympatii i względach ludzi odpowiedzialnych. Jak często widzimy małe dzieci wysyłane przez tych obłudnych Faginów w celu bezbolesnego wycišgnięcia datków od uprzejmych. Któż mógłby oprzeć się niewinnemu czarowi dziecka? Bywajš, oczywiœcie, i tacy, którzy sš nieszczęœliwi, jeżeli nie dajš czegoœ, ale wielu z nas nie pasuje do tej kategorii. Niestety, często jesteœmy zmuszani do robienia rzeczy, których - jak uważamy - nie powinno się od nas wymagać. Rozsšdnie myœlšcemu człowiekowi niezwykle trudno odróżnić dobrowolnš dobroczynnoœć od wymuszonej. Chce on robić to, co jest właœciwe i sprawiedliwe, kłopot zaœ sprawia mu próba podjęcia decyzji, komu powinien pomóc i do jakiego stopnia można od niego oczekiwać wsparcia mieszczšcego się w granicach rozsšdku.

Każdy musi zadecydować za siebie, jakie ma obowišzki wobec przyjaciół, rodziny i społecznoœci. Przed poœwięceniem swojego czasu i pieniędzy ludziom, którzy nie należš do jego najbliższej rodziny lub grona bliskich przyjaciół, musi podjšć decyzję, na co jest w stanie sobie pozwolić bez uszczerbku dla najbliższych. Bioršc te rzeczy pod uwagę musi być pewien, że włšczył siebie do grona osób, które najwięcej dla niego znaczš. Powinien uważnie ocenić zasadnoœć życzenia i osobowoœć lub motywy osoby proszšcej o jego spełnienie. Niezwykle trudno nauczyć się powiedzieć "nie", gdy przez całe życie mówiło się "tak". Ale skoro nie chce się stale być wykorzystywanym, należy nauczyć się mówić "nie" w uzasadnionych wypadkach. Jeœli pozwolisz im, psychiczne wampiry będš stopniowo infiltrować twe codzienne życie, dopóki nie pozbawiš cię resztki twojej prywatnoœci - i twoje stałe uczucie troski o nich wyruguje całš twojš ambicję.